Oficjalnie dorosła panna miała w rodzinie inną pozycję, niż małe dziecko. Kończyła swoją edukację, zaczynała oficjalnie "bywać w świecie". Z jednej strony zyskiwała więcej swobody, a drugiej roztaczano nad nią bardzo ścisły nadzór. Zyskiwała też sporo nowych obowiązków w domu, mających przygotowywać ją do przyszłego zamążpójścia.
Młode panny były także skrępowane ścisłymi przepisami etykiety, dokładnie określającymi, co im wypada robić, a co jest dla nich stanowczo zabronione.
Obowiązkiem każdej kobiety, ale szczególnie panny, było nieustanne strzeżenie swojej reputacji. We wszelkiego rodzaju poradnikach znaleźć można długie spisy zachowań, które były dla młodej panny absolutnie niedopuszczalne, pod groźbą utraty wszelkich szans na zamążpójście i wygnania z dobrego towarzystwa. Szczególnie zakazane było spotykanie się z nieżonatymi mężczyznami bez odpowiedniego nadzoru lub oddalanie się samotnie. Nawet zaręczona para powinna nieustannie przebywać pod dozorem.
Za jedną z najważniejszych cech młodej panienki uważano skromność. Matkom zalecano staranne pilnowanie, by córki pozostawały skromne, a i samym pannom powtarzano, że jest to jeden z największych ich powabów.
